Εργασια και Παιδεια

Η πορεία του ανθρώπου, απο την γέννηση μεχρι την επαγγελματική του αποκατάσταση , καθορίζεται απο ψυχολογικους πολιτικους και κοινωνικους παραγοντες , καθιστώντας την εξαρτημένη και προδιαγεγραμμένη, οχι τόσο απο την θέληση κάποιου, να αποκτήσει την οικονομική του ανεξαρτησία,
μέσω της διευρυνσης του γνωστικού του πεδιου , οπως πιστευεται ακομα
απο πολλούς σήμερα , αλλά απο πολύ πιο σύνθετες διαδικασίες ,
που επικεντρώνονται στην παρεχόμενη παιδεία και τους στόχους που έχουν μπει απο την πολιτεία , ιδίως σε Χώρες όπως η Ελλαδα , όπου η δωρεάν παιδεία, λειτουργεί μεχρι σήμερα σαν προκάλυμμα, της διάθεσης της Πολιτείας, να ελέγχει την κατεύθυνση
της κοινωνίας και της οικονομίας, κρατώντας σφιχταγκαλιασμένα το δόγμα και την παιδεία στους κόρφους της , για να μην πέσουν θύματα , της ελεύθερης αγοράς
και του ανταγωνισμού ...
Όμως, σε ένα αυταρχικό περιβάλλον, όπως αυτο καλλιεργείται απο παρόμοιες διαδικασίες , ποσο εφιχτο ειναι η επιστημονική αποκαλυψη των μηχανισμων μαθησης , να μπορουν να συνεισφέρουν θετικα στην καλύτερη προσεγγιση του επιδιωκομενου στοχου απο το ατομο που ψαχνει να βρει την θεση του στο επαγγελματικο περιβαλλον ?
Πχ ειναι σήμερα γνωστό , πως η μεγίστη ικανοτητα του εγκεφαλου μας , να φτιαχνει δενδριτες και να καταγράφει νεα στοιχεία στην εμπειρία του , ειναι τα 2 χρόνια ζωης !

Πόσοι αυταρχικοί γονείς , μεγαλωμένοι με τα οικογενειακά στερεότυπα , ειναι σήμερα διατεθειμένοι , αν έχουν φυσικά το δικαίωμα της επιλογής , να εμπιστευθούν την διαπαιδαγωγηση του παιδιου τους , σε ξενα χερια ?
Όλες οι έρευνες δειχνουν , ότι οι περισσοτερες οικογένειες, εμπιστεύονται αυτόν τον ρόλο στην μητέρα και στους γονείς τους , αν βρισκονται στην ζωή και εχουν την διαθεση να προσφερουν τις υπηρεσιες τους στα εγγονια τους !
Πρόσφατα στην Γερμανία, αισθάνθηκε πραγματικά πολύ άσχημα, μια νεαρή μητέρα, όταν αποκάλυψε πως προτιμά την διαπαιδαγώγηση του παιδιού της ηλικιας 2.5 χρονων στον παιδικο σταθμο της γειτονιας !
Μήπως αυτο το σύνδρομο εξάρτησης των παιδιών , θα μπορουσε να εξηγήσει την ελλιπη ικανοτητα , των κάτοικων αυτης της Χωρας , να ρισκαρουν στην μικρή επιχειρηματικοτητα και να προτιμουν την βιομηχανικη απασχοληση , εστω και αν σήμερα χρειαζεται να δουλευουν περισσοτερο για να κερδίζουν λιγοτερα απο πριν ?
Δεν υπάρχει σίγουρα κάνονας , που να μπορεί η τήρησή του, να οδηγήσει το άτομο,
σε επιτυχή επιχειρηματική δραστηριότητα , αλλά η εξάρτηση , απο μόνη της , αφαιρεί
την δυνατοτητα της προσαρμογης στον καθενα μας και βοηθάει το ατομο να υπερνικησει εσωτερικες αναστολες και συναισθηματικες παρορμησεις , χτιζοντας μια προσωπικότητα που θα "ζυγίζει το ρισκο "και θα βρίσκει λογικες απαντησεις για να αντιμετωπίσει τις κρισεις .
Αναζητώντας με επιμέλεια στο επόμενο θέμα, των επαγγελματικών σχέσεων , τον τύπο που πλησιάζει περισσότερο στην δική σας προσωπικότητα , θα διαπιστωσετε οτι η "μαχη " ανάμεσα στην λιγη και το συναισθημα , καθώς και οι τροποι που βρισκει ο καθε ενας μας ,
για να φτασει τους στοχους του , η να ξεπερασει τα προβληματα του , πηγάζουν απο παλιά ,
απο τα πρώτα στάδια της ζωης του , όταν εδινε την εσωτερικη μαχη για την απεξαρτηση απο το συναισθημα με οπλο την λογικη και την γνωση .
Έτσι λοιπόν , η σχέση εργασιας και παιδειας , οχι απλά ειναι αλληλένδετη, αλλά σημαδεύει τον ανθρωπο σε καθε φαση της αυτονομιας του στην οικονομικη και κοινωνικη του υπαρξη ,
καθιστώντας την διαχρονική και οχι στάσιμη.
Ενα εργατικό και κοινωνικό παιδί , απο τα 2 του χρόνια , αρχιζει να χτιζει το μελλον του .
Όσο παραμένει" κάτω απο την ποδιά" της μαμάς η της γιαγιάς , μπορεί αυριο να γινει ενας εξοχος υπαλληλος , αλλά αν το αφεντικο του τα μαζεψει και φυγει , θα δυσκολευτεί αφανταστα στο να σταθει ξανα στα ποδια του και να βρει λυση στα επαγγελματικά του προβληματα ...